15 Οκτωβρίου 2010

next stop [next top]

-άκουσε με προσοχή τις επόμενές μου λέξεις:
αποκολλήσου γρήγορα απο το  μυαλό μου και ήσυχα,
όσο είναι ακόμα καιρός.
δεν είναι μέρος αυτό για σένα.
στην επόμενη λακούβα,στο επόμενο τράνταγμα θα καταστραφούν
ακόμα μερικά από τα λίγα εναπομείναντα εγκεφαλικά μου κύτταρα.
δε ξέρω για σένα αλλά εγώ τα χρειάζομαι.
έχεις βαραίνει πια πολύ,με βάραινες και μένα.
άλλαξα και καπνό αλλά τίποτα.
καμιά ανατέλουσα ελπίδα.
όλα βρίσκονται εκεί μέσα,εκεί.
ανακατεμένα με τα χαρτάκια μου
και τα ξεχασμένα εισητήρια,μπερδεμένα.
είχα και μια καραμέλα βατόμουρο,τις σιχάθηκα.
και οι κύκλοι σου δεν τετραγωνίζουν πια,με τρομάζεις.
λοιπόν μεσιέ?




said the brain and her eyes sparkled unexpectedly.

7 Οκτωβρίου 2010

το πηλίκο του πλήθους των ευνοϊκών αποτελεσμάτων ως προς το πλήθος των δυνατών αποτελεσμάτων.

βρε,Χ.,
μου θυμίζουν κάτι αυτές οι μέρες.Τότε,που περνούσαμε καλά πραγματικά!
Και τώρα,μετά από τόσο καιρό έρχεται η στιγμή που πάντα λες,"ρε γαμώτο,δεν εκτίμησα σωστά τις ανάσες σου".Πόσες φορές περπατούσα,δήθεν τυχαία,αργά,
μετρούσα τα πλακάκια για να σε συναντήσω.Τόσοι υπολογισμοί.Τόσοι αριθμοί.
98 ήταν.
Και η θεωρία των πιθανοτήτων,με λάτρευε!
Με χόρταιναν οι παλμοί μου όταν άκουγα το βήμα σου στην άσφαλτο,
εκρήγνυνταν σουπερνοβα παντού γύρω.

Όλα γύρω μας είναι φυσική?
Και 'γω ήθελα να βγάζω αριθμούς απ'τα σπλάχνα μου,μα ερωτεύτηκα ένα γράμμα.

Τα βράδυα βλέπαμε τον γαλαξία απ'τη δική μας οπτική γωνία
και το πρωί σ'έναν σκοτεινό θάλαμο εμφάνιζες δυο αταίριαστες μορφές.
Μα εσύ ξέρεις τα μαγνητικά πεδία,σωστά?
Ετοίμαζες και ένα φιλμάκι,μικρού μήκους,σαν και σένα.
Γιατί είσαι μικρός.Γιατί φεύγεις γρήγορα.
Χάνεσαι .

* όπως το φώς.299.792,458 Km/sec.



 βενζοδιαζεπίνη δόση #2

5 Οκτωβρίου 2010

46 μέρες ακόμα+65

there is no time to leave important things unsaid.
there is no time to leave important things unsaid...
there is no time to leave important things unsaid.

[ασταθής]