το μέτρο έπεσε απ'το μπαλκόνι μετά τη μία.

βαρέθηκα να μετρώ την ζωή με σταγόνες

σε δυο μέρες θα χάσουμε μια ώρα απ'το πολύτιμο εγώ τους

τα άκρα δεν ακροβατούν,ίσως κάποτε μάθω και 'γω

"χθες έπεσα και έγδαρα τα χέρια μου",θα σου πω

και θα 'ρχισω να μετράω πάλι σταγόνες

υγρά,οξέα χρωματιστά

θα πέσω,καλά ή καλύτερα

τρεις μέρες,δυο συλλαβές.

σε ειρηνικούς ωκεανούς πέταξε ένα-ένα όλα τ'αστέρια του/ ξύπνησε την μέρα που ξέχασε πως γεννήθηκε βλάκας και έτσι σιωπηλά έπαψε να εξελίσσεται./ στέρεψαν οι απαντήσεις και όσες έπρεπε να ακουστούν τις κατάπιε/ κοιμάται,ξυπνάει,σβήνει το φως,κοιμάται,ξυπνάει,το ανάβει/ ανακυκλώνεται,αναμειγνύεται με τους καπνούς που βγαίνουν από κάθε αιχμηρή εγκοπή του./ άδειο κενό.

κάπου στον κόσμο βυθίστηκε μια πόλη,κάπου στον εαυτό μας ξεχειλίζει μια καταιγίδα

στον πιο ξενιτεμένο φίλο μου

Χτυπημένα γόνατα,από παλιά.
Τότε που νόμιζα ότι θα είμαστε μόνο εγώ και ο χαρταετός μου
Μαλλιά ανακατεμένα από καιρό
Τότε που αγναντεύαμε την θάλασσα από το κατάστρωμα
και ονειρευόσουν να γίνεις μοναχικός ταξιδιώτης
Σπασμένα γυαλιά,μνήμες σκονισμένες
Μυρίζει οινόπνευμα,το αισθάνεσαι?
Κάτι θα καεί για λίγο μόνο
Ρίξε λίγες στάχτες στα όνειρα σου
Καράβια βαλσαμωμένα στους τοίχους
Ψάχνει σε ξέστρωτα κρεβάτια την αντανάκλαση του
Χρώματα ξεράθηκαν
μα ποτέ δεν ξέβαψαν
Τα υπόλοιπα  κατάπιε μια μέρα
στην παραλία το κύμα
Λίγο πριν βγει το φως
από ένα σκοτάδι
που κανένας μας δεν διάλεξε
και συ φίλησες την πλώρη
και χάθηκες στην αλμύρα της

14/5/2002

-Ματώνουν συχνά τα χέρια σου?
-Ναι.
-Και τι κάνεις γι' αυτό?
-Τ'αφήνω να τρέχουν στα παπούτσια μου.

θερμή παράκληση

Ξέρασε τις επιθυμίες του σήμερα πριν γίνουν εγκλήματα του αύριο