16 Σεπτεμβρίου 2011

i see who you are.

κόκκινο σκοτάδι
δεν θυμάμαι πότε διάλεξα το κόκκινο για το σκοτάδι μου
δεν μ'αρέσει όταν το σκοτάδι έχει χρώμα
δεν έχουν χρώματα τα σκοτάδια
τουλάχιστον όχι υπαρκτά
τουλάχιστον όχι τα δικά μου
χρώματα που έχουν ξεπέσει στις λέξεις
σήμερα έγινε κόκκινο
σε σκότωσα
δεν υπήρχες πουθενά
στους τοίχους
στα παράθυρα
στα λευκά φύλλα
μην κλαις
φίλε δεν το 'θελα
εσύ 
έβαλες το πιστόλι στον κρόταφο σου
και πίεσες το χέρι μου
λυτρώθηκα

δεν μπορώ πλέον να σε μισήσω αλλά έμαθα να μην σε έχω ανάγκη

5 Σεπτεμβρίου 2011

γυμνοσάλιαγκες πάνω σε γυμνά πόδια .

περιμένουμε τη βροχή
πίνουμε ζεστό καφέ στις 4 τα ξημερώματα
περιμένουμε
θέλουμε να φύγουμε , αλλά ο χρόνος κατέστρεψε την γοητεία της φυγής
η καταστροφή είναι ανάλογη του χρόνου που περίμενες το σύμπαν
να ταξιδέψει στο σώμα σου
και αντιστρόφως ανάλογη της επιθυμίας σου να φύγεις γρηγορότερα από εμάς

περιμένουμε η βροχή του φθινοπώρου
να ξεπλύνει τις λάσπες του θέρους

περιμένουμε να κοιμηθούμε
δεν κοιμόμαστε πια
δεν μας αφήνεις
έρχεσαι στον ύπνο μας
και χύνεις.

περ(ιμε)νουμε