Βάζεις ένα σιντί να παίζει και ψάχνεις αναπτήρα.Αρχίζεις να σκέφτεσαι.Σκέφτεσαι κάτι καλό,κάτι πολύ καλό.Βρίσκεις μισοτελειωμένο κουτάκι σπίρτα.Συνεχίζεις να σκέφτεσαι.Ξοδεύεις 3 σπίρτα μέχρι να ανάψει επιτέλους ένα τσιγάρο.Τρία προς ένα.Περιμένεις.Βλέπεις σε μια γωνιά πεταμένα τα αθλητικά σου παπούτσια.Αυτά που φορούσες στο γυμνάσιο.Θέλεις να τα φορέσεις ξανά.Να τρέξεις.Να πετάξεις.Να φύγεις μαζί τους.Δε μπορείς.Είναι φθαρμένα.Είναι τόσο φθαρμένα  που μια διαδρομή Άνω Πόλη-Πανεπιστήμιο θα τα κατέστρεφε για πάντα.Αλλά τα κρατάς.Γιατί σου θυμίζουν πράματα.Σκέφτεσαι πιθανώς ότι έτσι φέρεσαι και σε ανθρώπους.Στέκεσαι λίγο ακόμα.Μια τζούρα.Τελειώνει το κομμάτι και αρχίζει ένα άλλο.Σκέφτεσαι...

Ποιος είναι ο Pablo Honey και γιατί κόλλησα την ασθένειά του?

τι σκεφτόμουνα,αλήθεια;
γιατί;
γιατί ακούω πάλι αυτό το τραγούδι,το γαμωτράγουδο;
η ψυχική διαταραχή μου δεν ήταν αρκετή για τα γούστα σας
ή μάλλον ήταν κάτι παραπάνω από ότι γούσταρες
χθες έκανα απολογισμό της χρονιάς που πέρασε
ιανουάριος,φεβρουάριος,μάρτιος,απρίλιος
ο μάιος μας πονάει πάντα περισσότερο
τώρα πέφτω συνέχεια πάνω του

αυτά λοιπόν
αρκετή μνήμη ξανά
μια μέρα θα ξεριζώσω τις ανακτημένες πληροφορίες της συνείδησης
εντελώς
κάθε παρανοϊκό κομμάτι της ύπαρξής μας
και κάθε ευχή πρόκλησης
ερεθίσματος  εκ της εμφάνισής μου
στον χώρο
μέχρι τότε
α ν τ ί ο

-νιώθω πολύ άσχημα τις τελευταίες μέρες...

-πέσε κάτω και ζήτα αλλαγή.

ζαγοροφοβία

Δεν πειράζει που δεν θυμάσαι τ΄όνομά μου...

ούτως ή άλλως και γω τα μισά δεν τ'ακούω και τ'άλλα μισά δεν τα θυμάμαι.

να γίνει η ζωή σου σαν ταινία .

και όσο για μένα,δεν ξέρω αν μπορώ να το χειριστώ αυτό

τουλάχιστον ξέρω ότι τώρα βρίσκομαι στο κατάλληλο δωμάτιο

203

1. πονάει ο φρονιμίτης μου
2. το μόνο πράγμα που δεν μπορεί να αμφισβητηθεί είναι ένα λικέρ 30 ετών

κουράστηκα

με κουράσατε.

θέλω να ανοίξουμε το χάρτη και με κλειστά μάτια να διαλέξεις ένα σημείο που θα φύγουμε για εκεί
δεν αντέχω αυτή την πόλη που ούτε η βροχή δεν της δίνει την χαμένη ομορφιά της
και δεν μπορώ να αναλώνομαι σε λέξεις που δεν θα καταλάβουν,δεν θέλω να εξηγήσω τον εαυτό μου σε κανέναν τους,τους βαρέθηκα σου λέω μ'ακούς? και αυτή τη φορά δεν κάνω υποχωρήσεις.
ούτε μια. γιατί η αλλεργία τους στις κάμπιες δεν είναι πλέον γοητευτική και βρήκα ένα μέρος να αγγίξει την παράνοιά μου.

"αυτό σημαίνει ότι ο κόσμος 

είναι αρκετά μεγάλος για να εξαφανιστείς

 και αρκετά μικρός για να σε βρω ξανά"

 αυτοκαταστροφή: ένα φαινόμενο απρόβλεπτο συνήθως και μη ελεγχόμενο.

για μένα είναι λύτρωση. αυτή τη φορά δεν αρκεί να χαθώ. λύσε μου τα χέρια

μόνο τότε να ξες θα είμαι καλά. μόνο τότε θα είμαι 

εγώ.

...στο κάτω-κάτω όλοι είμαστε ένα μάτσο χημικές ενώσεις.

δείτε περισσότερα

όλοι θέλουμε

θέλουμε πάντα να βλέπουμε

τα περισσότερα

και ας μην τα αγγίζουμε

και ας μην τα αγγίξουμε ποτέ

λίγα ακόμα

είναι αρκετά

κάθε φορά

άγγιξέ με

σκιπ

(αύριο δίνω γραπτή εξέταση,καταραμένοι,καληνύχτα σας!)

ψημένη

3650 μέρες,στο περίπου...

τόσες

πότε πέρασαν

ούτε που το κατάλαβα

το σκέφτομαι πολύ τελευταία

αλλά δεν μπορώ να οριοθετήσω πόσο 

"τελευταία"

κάποιες φορές δεν έχω

διάθεση,

δεν έχω όρεξη

να κάνω τίποτα

όχι από βαρεμάρα

ούτε κατηγορώ τον εαυτό μου 

ότι δεν κάνει καλά κάτι,

δεν έχω τέτοιες αυταπάτες.

θέλω απλά να σε ακούω 

να βγάζεις την σιωπή 

απ'το κεφάλι σου

και δεν φοβάμαι τις αστραπές

ούτε τις βροντές

και ούτε λίγο τις πόρτες που τρίζουν

ίσως μόνο τα σπασμένα πλακάκια στα πεζοδρόμια

απλά μου αρέσει να 

χώνεις το κεφάλι σου

στα μαλλιά μου

μυρίζουν όμορφα μετά τη βροχή.

hunterhearts

και εσένα πού βρίσκεται η ακρόπολή σου?

βιντούζο

Γιατί; 

Γιατί αγαπώ αυτά τα πρωινά στην μέση της μέρας

που ποτέ δεν είναι άχαρα 

που στο κεφάλι σου έχουν συμβεί όσα

σε άφησε να θυμάσαι ,

ένα τραγούδι ήταν ακόμα

να ακούσουμε

αλλά το ξέρεις πως 

και η αράχνη δεν πίστεψε πως θα φτάσει 

στον πέμπτο όροφο όταν 

ξεκίνησε να ανεβαίνει

-Σταμάτα να βάζεις ταμπέλες στα αισθήματά μου.
-Εκεί δεν έριξα την μολότοφ?

“

Νιώθω σαν κόνσερβα με σαρδέλες, είπε.Νιώθω
σαν έμπλαστρο, είπα.Νιώθω σαν σάντουιτς με
τόνο, είπε. Νιώθω σαν τομάτα κομμένη σε φέτες,είπα. Νιώθω σαν νά’ρχεται βροχή, είπε.Νιώθω σαν να σταμάτησε το ρολόι, είπα. Νιώθω σαν η πόρτα νά’ναι ξεκλείδωτη, είπε. Νιώθω σαν ένας ελέφαντας να μπαίνει μέσα, είπα. Νιώθω σαν να πρέπει να πληρώσουμε το νοίκι, είπε. Νιώθω σαν να πρέπει να βρούμε καμιά δουλειά, είπα. Νιώθω σαν να πρέπει να βρεις καμιά δουλειά, είπε. Νιώθω σαν να μη θέλω να δουλέψω, είπα. Νιώθω σαν να μη νοιάζεσαι για μένα, είπε. Νιώθω σαν να πρέπει να κάνουμε έρωτα, είπα. Νιώθω σαν να παρακάνουμε έρωτα, είπε. Νιώθω σαν να πρέπει να κάνουμε περισσότερο έρωτα,
είπα. Νιώθω σαν να πρέπει να βρεις καμιά δουλειά, είπε. Νιώθω σαν να πρέπει να βρεις
καμιά δουλειά, είπα.Νιώθω σαν να θέλω ένα ποτό, είπε. Νιώθω σαν να θέλω λίγο ουίσκι, είπα. Νιώθω σαν να καταλήγουμε σε κρασί,
είπε. Νιώθω σαν να’χεις δίκιο, είπα. Νιώθω σαν να παραδίνομαι, είπε. Νιώθω σαν να χρειάζομαι ένα μπάνιο, είπα. Νιώθω σαν να χρειάζεσαι ένα
μπάνιο, είπε. Νιώθω σαν να πρέπει να σαπουνίσεις την πλάτη μου, είπα. Νιώθω σαν να μην μ’αγαπάς, είπε.Νιώθω σαν να σ’αγαπώ, είπα. Νιώθω αυτό το πράγμα μέσα μου τώρα,
είπε. Νιώθω αυτό το πράγμα μέσα σου κι εγώ,
είπα. Νιώθω σαν να σ’αγαπώ τώρα, είπε.Νιώθω σαν να σ’αγαπώ εγώ πιο πολύ απ’ό,τι εσύ εμένα, είπα. Νιώθω υπέροχα, είπε. Νιώθω σαν να θέλω να ουρλιάξω.Νιώθω σαν να θέλω να συνεχίσω για πάντα, είπα.Νιώθω σαν να μπορείς, είπε.Νιώθω, είπα.Νιώθω, είπε."

-Charles Bukowski

ασυναρτησίες σε συνάρτηση με ανοιξιάτικα ξεσπάσματα

Ζωή μικρούλα.

[για να την περάσω με την ανάμνησή σου,αλλά  χωρίς εσένα όλα μου φαίνονται ανιαρά,όλα μου φαίνονται καμουφλαρισμένα χαρούμενα τίποτα,τίποτα δεν με εξιτάρει περισσότερο από εσένα και δεν είναι φυσιολογικό αυτό γιατί πάντοτε ήμουν ενθουσιώδης άνθρωπος,αλλά αν συνεχιστεί η κατάστασή μου θα καταλήξω μίζερη και αυτό μπορεί να με κάνει να μιλάω συνέχεια πράγμα που κάνω σπάνια και επειδή δεν μ'αρέσει να νοθεύω και την ύπαρξη μου θα βρω την λύση μόνη μου και η λύση είναι μια . ....]

last but not least.

τελευταία φορά που θα στο ξαναπώ :

"ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΩ ΣΕ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΦΟΡΕΣ"


ευχαριστώ για την προσοχή σας

38χιλιοστά

-Εσύ τι προτιμάς?
-Θα πω το αδιέξοδο.
Για συναισθηματικούς λόγους.

διαδρομές με το τρένο ατέλειωτες
jim καλέ μου πρόλαβες να αλλάξεις 3 πόλεις σε 24 ώρες
"δες..."
"πόσα φωτάκια,φαίνονται μαγικά"

πάλι στο πίσω κάθισμα,
μα πλέον δεν είναι το ίδιο.

"Το χέρι" του Tim Crouch

«Μέσα στο αυτοκίνητο είχα το χέρι μου ψηλά έξω από το παράθυρο και ένιωθα σαν super hero. ‘Ενιωσα πως θα ήταν μεγαλύτερη η προσπάθεια που θα έπρεπε να καταβάλω για να ζήσω με το μπράτσο μου κάτω από ό,τι πάνω.»
«Art is Anything You Can Get Away With.»
Στις 13 Φεβρουαρίου 2012 κάνει πρεμιέρα στο Δώμα του Θεάτρου του Νέου Κόσμου ο σπουδαίος μονόλογος του άγγλου συγγραφέα Τιμ Κράουτς Το χέρι. Γραμμένο το 2003 το My Arm έχει πάρει εξαιρετικές κριτικές όπου και αν έχει παιχτεί, από την Αγγλία ως τον Καναδά και από τη Νότια Αμερική ως την Κορέα. Αφηγείται με τρόπο απλό, τρυφερό και οδυνηρά αστείο την ιστορία ενός κοριτσιού που αποφάσισε σε ηλικία δέκα ετών να σηκώσει το χέρι της ψηλά και να το κρατήσει. Τριάντα χρόνια μετά το κορίτσι με το σηκωμένο χέρι έχει γίνει διάσημο και το χέρι της έργο τέχνης. Ενα συγκινητικό έργο για τη σύγχρονη τέχνη, για το πώς μία αθώα κίνηση μπορεί να γίνει επαναστατική. 
Το έργο μεταφρασμένο και σκηνοθετημένο από την Ελενα Πέγκα ανεβαίνει με αμεσότητα σαν μία intimate performance, όπου η ηρωίδα καθώς αφηγείται τη ζωή της σε πρώτο πρόσωπο, μεταμορφώνεται σε έργο τέχνης-έκθεμα και «εκτιθέμενη» στα βλέμματα των θεατών, μας προσκαλεί να αναρωτηθούμε για τον ρόλο της τέχνης σήμερα, τη βαναυσότητα των ανθρώπων στο διαφορετικό και την τροπή που μπορεί να πάρει η ζωή μας από μία παιδική απόφαση. 

Μετάφραση–Σκηνοθεσία–Σκηνικά Έλενα Πέγκα
Μουσική Hior Chronik
Ερμηνεύει η Θεοδώρα Τζήμου 
Μια συμπαραγωγή του Θεάτρου Του Νέου Κόσμου με την Protasi New Works

Η ηρωίδα αφηγείται μια ιστορία τριάντα χρόνων, τη δική της, σε μια ώρα˙ ένα χρόνο κάθε δυο λεπτά. Όλα ξεκίνησαν από ένα αθώο παιχνίδι με τον αδελφό της: ποιος θα κρατήσει ένα βότσαλο στο στόμα του για έναν μήνα, ποιος θα περπατήσει περισσότερη ώρα στις μύτες των ποδιών, ποιος μπορεί να σφίξει το δάκτυλο του με ένα λαστιχάκι για μιάμιση βδομάδα. 
Και ένα καλοκαιρινό βράδυ με πυροτεχνήματα σκέφτηκε να σηκώσει το χέρι της ψηλά. Και να το κρατήσει ψηλά. Μέσα σε ένα μήνα είχε πια τον δικό της παιδοψυχίατρο. Εγινε το κορίτσι με το χέρι. 
Όμως εκείνη συνέχισε. Για τα επόμενα τριάντα χρόνια. Γιατί για πρώτη φορά συνειδητοποιούσε τα όρια της, πού τελείωνε εκείνη και πού άρχιζε ο υπόλοιπος κόσμος – ένιωθε πως είχε περίγραμμα. Εκείνη έθετε τους κανόνες. Μπορεί κανείς να μην καταλάβαινε, να την ένιωθαν σαν απειλή. Τη χτύπησαν, την προπηλάκισαν, σκέφτηκαν να της κάνουν εξορκισμό, την έστειλαν σε ίδρυμα. Κινδύνεψε ακόμα και να πεθάνει από τη μόλυνση του χεριού της. Αλλά εκείνη συνέχισε. Πήγε στο Λονδίνο, γνώρισε νέους ανθρώπους και ξαφνικά έγινε έκθεμα. Και από πειραματόζωο έγινε διάσημη. Μια γυναίκα που όλοι ήθελαν να γνωρίσουν. 

i get up in the morning

όλα είναι μια αυταπάτη
άρπαξες μια στιγμή και χύθηκαν όλες στο πάτωμα
περιμένεις να 'ρθει η άνοιξη μια ηλιόλουστη μέρα
και ο καπνός χάνεται μέσα στο χάος των μαλλιών σου
ψάξε το κορίτσι που τρέχει γυμνό στο δρόμο
και δωσ'του λίγη αγάπη από μένα
το κουδούνι του σχολείου θα αργήσει να  χτυπήσει ακόμα λίγο



you gonna lose control tonight

όταν δύο φανταστικές ευθείες τέμνονται σε ένα πραγματικό σημείο

Suck me.

Haha. 

You 're doing nothing. 






Make me feel a man.

(υποσχέσου.δεν θα πεθάνει ποτέ η ψυχή σου,ούτε και αν μεγαλώσεις,δεν θα μου φερθείς ποτέ σαν να είμαι φυσιολογική και θα καθόμαστε το καλοκαίρι στις ράγες του τραίνου έξω απ'την πόλη.)

μωρή φύση....

20 1 2

Επιτέλους!Ήρθε το 12!!!

ήθελα να το επισημάνω γιατί άκουσα μερικά κακά νέα και λίγα άσχημα λόγια και κάποια δυσάρεστα γεγονότα και ένα σωρό μελαγχολικά τραγούδια και είναι μια νέα αρχή και δύσκολη και ο δίσεκτος είναι γρουσουζιά όπως λέει και μια γειτόνισσα που κρυφοκοιτάει απ'το ματάκι της εξώπορτας και τηγανίζει στο μπαλκόνι τις μέρες με ήλιο κολοκύθια και μαζεύω την μπουγάδα πριν φύγει το άρωμα λεβάντας του μαλακτικού,αλλά το άρωμά σου μετά από δυο βδομάδες μυρίζει ωραιότερα και δεν πειράζει που ξανοίχτηκες στον ωκεανό χωρίς δεύτερο κουπί,ούτε που κάποιος πλήγωσε την ουρά σου και αν σου πουν πως είσαι αδύναμη   να τους πεις πως δεν βλέπουν το γυαλί μες στην ψυχή σου & όλα αυτά γίνονται για να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι και για να πηγαίνουμε πιο συχνά ταξίδια αλλά να ξαναγυρνάμε εκεί που δεν ξέρουμε τι μας περιμένει αύριο και αύριο είναι 12 γι αυτό η καλύτερη στιγμή είναι τώρα να πω καλή χρονιά και ακόμη και αν δεν πιστεύεις σ'αυτά,ακόμη κι αν αποφάσισες να πεθαίνεις να θυμάσαι ότι κάποιος προσεύχεται για σένα.