22 Νοεμβρίου 2011

γιατί δεν μου αρέσει η σαντιγύ στις τούρτες

χθες είχα τα γενέθλιά μου
ήμουν μακριά από το σπίτι μου
και την μισή μέρα ήμουν μέσα σε ένα τρένο
μόλις έφτασα στον προορισμό μου σχεδόν
δεν είχα πια γενέθλια
δεν ξέρω πόσο κρατάνε τα γενέθλια
μια στιγμή,μια ώρα,μια μέρα
ήταν πάντως τα πιο όμορφα απλά γενέθλια
με μακαρόνια και υγρά παυσίπονα
και ήταν γύρω μου άνθρωποι
που πλατσουρίζουν μέσα μου
και ελπίζω να συνεχίσουν να
πλατσουρίζουν για τα υπόλοιπα 99 χρόνια
όσο για τους ενδοιασμούς που (δεν) θα έχω
να συμπεριφέρομαι σαν έφηβο κοριτσάκι
δεν ξέρω
ίσως να μεγάλωσα λίγο παραπάνω
απ'όσο κράτησε αυτός ο ένας χρόνος
ή καλύτερα

δεκαεννιά!


11 Νοεμβρίου 2011

simplest love





λες σε μια παράλληλη πραγματικότητα
να με αγκάλιαζες όταν ήθελα να φύγω ξανά,
τα βράδια να περπατούσαμε χέρι-χέρι τις ανηφόρες,
και την επόμενη μέρα?


  • λες σε μια άλλη πραγματικότητα 
  • να ήμαστε μαζί για πάντα?
  • το κατάλαβα ότι αυτό είναι το θέμα που σε τρώει
  • αλλά γιατί δεν μπορείς να το δεχθείς?
    είμαστε άνθρωποι
    οι σχέσεις των ανθρώπων μπορούν να αλλάξουν
  • δηλαδή πώς θα βάλουμε μια σφραγίδα,μια ταμπέλα??μπορώ να σε αγαπώ με 43 διαφορετικους τρόπους

  • τι πειράζει?

7 Νοεμβρίου 2011

α(!)και...ω

My heart is drenched in wine 
But you'll be on my mind 
Forever .


φάε τις σοκολάτες σου,θα σου φύγει η καύλα,κάποτε.

30 Οκτωβρίου 2011

ω,τι πόνος!


ξέρω,δεν είναι η κατάσταση που σε γαμάει από την κορυφή μέχρι τον πάτο,
είναι οι απειροελάχιστες μικρές συμπτώσεις .
κα-μπουμ!




22 Οκτωβρίου 2011

σήμερα,

 άσε με να παίξω με τα σωληνάκια σου.

playgroundlove

13 Οκτωβρίου 2011

βήτα

[V]
γλωσσολογικά

έφαγα έναν δράκο πριν με φάει,
ο δράκος μου είναι καλός,
στα παραμύθια μου 
οι δράκοι 
είναι πάντα καλοί,
αλλά ποτέ
δεν γίνονται
πρίγκιπες.



16 Σεπτεμβρίου 2011

i see who you are.

κόκκινο σκοτάδι
δεν θυμάμαι πότε διάλεξα το κόκκινο για το σκοτάδι μου
δεν μ'αρέσει όταν το σκοτάδι έχει χρώμα
δεν έχουν χρώματα τα σκοτάδια
τουλάχιστον όχι υπαρκτά
τουλάχιστον όχι τα δικά μου
χρώματα που έχουν ξεπέσει στις λέξεις
σήμερα έγινε κόκκινο
σε σκότωσα
δεν υπήρχες πουθενά
στους τοίχους
στα παράθυρα
στα λευκά φύλλα
μην κλαις
φίλε δεν το 'θελα
εσύ 
έβαλες το πιστόλι στον κρόταφο σου
και πίεσες το χέρι μου
λυτρώθηκα

δεν μπορώ πλέον να σε μισήσω αλλά έμαθα να μην σε έχω ανάγκη

5 Σεπτεμβρίου 2011

γυμνοσάλιαγκες πάνω σε γυμνά πόδια .

περιμένουμε τη βροχή
πίνουμε ζεστό καφέ στις 4 τα ξημερώματα
περιμένουμε
θέλουμε να φύγουμε , αλλά ο χρόνος κατέστρεψε την γοητεία της φυγής
η καταστροφή είναι ανάλογη του χρόνου που περίμενες το σύμπαν
να ταξιδέψει στο σώμα σου
και αντιστρόφως ανάλογη της επιθυμίας σου να φύγεις γρηγορότερα από εμάς

περιμένουμε η βροχή του φθινοπώρου
να ξεπλύνει τις λάσπες του θέρους

περιμένουμε να κοιμηθούμε
δεν κοιμόμαστε πια
δεν μας αφήνεις
έρχεσαι στον ύπνο μας
και χύνεις.

περ(ιμε)νουμε

29 Αυγούστου 2011

4 Αυγούστου 2011

current location


υπάρχουν και άνθρωποι  που νομίζεις πως ζεις μέσα τους , αλλά μετά καταλαβαίνεις πως είναι αδύνατο να ζεις δίπλα τους. 

1 Αυγούστου 2011

λοιπόν,

να είσαι σίγουρος.
υπάρχουν πολλά κορίτσια
που δεν πίνουν
δεν καπνίζουν
δεν κρυώνουν
ούτε ζεσταίνονται
ούτε τρέμουν
ούτε φοβούνται
ούτε αλλάζουν
όπως εγώ.
με ποίο όμορφα μάτια
πιο λεπτά πόδια
πιο μαύρα μαλλιά
πιο τρυφερά λόγια
απ'τα δικά μου.

αλλά να 'σαι σίγουρος για ακόμα ένα πράγμα.
καμιά δεν καίγεται καλύτερα από μένα
μετά από μια καλοκαιρινή μπόρα.

καλό (σου) μήνα.

30 Ιουλίου 2011

ακούς? ακούω να δεις.

ναι,όλα θα πάνε καλά στο τέλος,αφού .

...και μόλις που έλυσα το ποδαράκι της φαντασίας μου από το κάγκελο,
πίνει χυμό ροδάκινο και κάθεται στον ήλιο.

για να καεί



[циклотимическое девушка]


20 Ιουλίου 2011

αστροπαρατήρηση # 1

Ξέρεις, το μυαλό μου βρίσκεται κάπου μεταξύ Δία και Πλούτωνα .
Και σε περίπτωση που αναρωτιέσαι,αυτή τη στιγμή είμαι ένα μεταποσειδώνιο αντικείμενο.

5 Ιουλίου 2011

όταν ο Μ. συνάντησε τον Π.

ήμουν ένα μικρό ανόητο κοριτσάκι,τότε
δεν φανταζόμουν ποτέ ότι θα γινόμουν αυτό που είμαι,τότε
ούτε  με δυο χέρια σαν τα δικά σου μες στα δικά μου θα ήμουν ευχαριστημένη,τότε
τότε απλά ξεκαρδιζόμασταν με τ'αστεία σου.

διάβασέ μου μια σειρά από το βιβλίο σου,
αυτή την δύσκολη,ασυνάρτητη, 
που δεν καταλαβαίνεις,
γιατί ούτε και 'γω καταλαβαίνω
τι νιώθω,
αλλά ελπίζω να μην μπορέσεις να το διαβάσεις αυτό.
δεν θα 'θελα,όχι ακόμα δηλαδή.

και φταις εσύ που βυθίζομαι ξανά στις αναλήψεις,
γιατί όπως το 'πες,
είναι καλοκαίρι
και το μυαλό μου θέλει λίγη γαλήνη .

[όμως φοβάμαι μήπως ξαναρχίσω να ζω τις στιγμές και σταματήσω να ονειρεύομαι]



10 Ιουνίου 2011

kwapmuknanuk*

*μας είδαν


οι βόλτες μας στην παραλία τις πρώτες πρωινές ώρες
και οι ατελείωτες συζητήσεις μας τις τελευταίες βραδινές
οι νύχτες στα ασπρόμαυρα σεντόνια,αυτά με τους κόκκινους ρόμβους
τα κλεμμένα τσιγάρα και τα αλκοόλ,πάντα μοιρασμένα στα δύο.


θυμάμαι με έλεγες  μικρή σου,μα τώρα αισθάνομαι  μικρότερη.



i feel i've been a part of her mind but intellectual minds hide a good heart

5 Ιουνίου 2011

i'm a bit lonely these days.

καθισμένος στο κούφωμα ενός παραθύρου 
και εκείνη η αλλοπαρμένη να σιγοψιθυρίζει σαν κουρδισμένο παιχνιδάκι
"η βροχή δεν πέφτει χωρίς να έχει ήδη εμποτιστεί με νόημα που μας αφορά.
δεν πέφτει ποτέ χωρίς νόημα για μας"
 

18 Μαΐου 2011

άfixη.





...και κάπως έτσι τα γιουκαλίλι σταμάτησαν να ηχούν,αλλά το φεγγάρι φαίνεται καλύτερα μέσα απ'τις κεραίες.

Πολύ καλύτερο.

4 Απριλίου 2011

τα όνειρα ακόμα μου λένε πως δεν μου αξίζει η ζωή

Τα όνειρά μου μοιάζουν με πρωταπριλιάτικα αστεία.Στρώματα καμένα,πεταμένα στις γωνιές των δρόμων είναι καθαρότερα από μένα.Κάποτε δε με 'νοιαζε και πολύ,φαινόταν καθαρή και όμορφη η βρωμιά μου.Τώρα μπαλκόνια στενεύουν και με κοιτούν απειλητικά.Ξεβάφουν οι μελανιές τους μα θα κάνουν κι άλλες.Αγναντεύω το χάος ανάμεσα από τα γόνατά μου.

χάος

"δε με σιχαίνεστε?"

"Πριν σου περάσει απ'το μυαλό κάτι αηδιαστικό και αβάσιμο,άσε να σου πω δυο πράγματα που με τριγυρνάνε"

χάος


23 αναφιλητά 



25 Μαρτίου 2011

το μέτρο έπεσε απ'το μπαλκόνι μετά τη μία.

βαρέθηκα να μετρώ την ζωή με σταγόνες
σε δυο μέρες θα χάσουμε μια ώρα απ'το πολύτιμο εγώ τους
τα άκρα δεν ακροβατούν,ίσως κάποτε μάθω και 'γω
"χθες έπεσα και έγδαρα τα χέρια μου",θα σου πω
και θα 'ρχισω να μετράω πάλι σταγόνες
υγρά,οξέα χρωματιστά
θα πέσω,καλά ή καλύτερα

18 Μαρτίου 2011

τρεις μέρες,δυο συλλαβές.

σε ειρηνικούς ωκεανούς πέταξε ένα-ένα όλα τ'αστέρια του/ ξύπνησε την μέρα που ξέχασε πως γεννήθηκε βλάκας και έτσι σιωπηλά έπαψε να εξελίσσεται./ στέρεψαν οι απαντήσεις και όσες έπρεπε να ακουστούν τις κατάπιε/ κοιμάται,ξυπνάει,σβήνει το φως,κοιμάται,ξυπνάει,το ανάβει/ ανακυκλώνεται,αναμειγνύεται με τους καπνούς που βγαίνουν από κάθε αιχμηρή εγκοπή του./ άδειο κενό.

κάπου στον κόσμο βυθίστηκε μια πόλη,κάπου στον εαυτό μας ξεχειλίζει μια καταιγίδα

10 Μαρτίου 2011

στον πιο ξενιτεμένο φίλο μου

Χτυπημένα γόνατα,από παλιά.
Τότε που νόμιζα ότι θα είμαστε μόνο εγώ και ο χαρταετός μου
Μαλλιά ανακατεμένα από καιρό
Τότε που αγναντεύαμε την θάλασσα από το κατάστρωμα
και ονειρευόσουν να γίνεις μοναχικός ταξιδιώτης
Σπασμένα γυαλιά,μνήμες σκονισμένες
Μυρίζει οινόπνευμα,το αισθάνεσαι?
Κάτι θα καεί για λίγο μόνο
Ρίξε λίγες στάχτες στα όνειρα σου
Καράβια βαλσαμωμένα στους τοίχους
Ψάχνει σε ξέστρωτα κρεβάτια την αντανάκλαση του
Χρώματα ξεράθηκαν
μα ποτέ δεν ξέβαψαν
Τα υπόλοιπα  κατάπιε μια μέρα
στην παραλία το κύμα
Λίγο πριν βγει το φως
από ένα σκοτάδι
που κανένας μας δεν διάλεξε
και συ φίλησες την πλώρη
και χάθηκες στην αλμύρα της

14/5/2002

7 Μαρτίου 2011

-Ματώνουν συχνά τα χέρια σου?
-Ναι.
-Και τι κάνεις γι' αυτό?
-Τ'αφήνω να τρέχουν στα παπούτσια μου.

θερμή παράκληση

Ξέρασε τις επιθυμίες του σήμερα πριν γίνουν εγκλήματα του αύριο

27 Φεβρουαρίου 2011

μυρίζει πορτοκάλι...

...και έχω καπνίσει 10 τσιγάρα.
"Γιώργο μου μαγειρεύεις μόνο για τα παιδιά σου"
(μήπως γιατί σε φώναζαν παλιά Μάρκο?)
"Άντε γαμήσου"
(τώρα έρχεται το καλό)
χορεύεις ταγκό με μια βιβλιοθήκη-θησαυρό
φεύγεις και νιώθεις άσχημος,γυρνάς και λάμπεις
"μια ιδέα ήταν,έτρεμε μες στην αίθουσα"
φτάνεις στο θυροτηλέφωνο,ένα ποτήρι σπάει
τέχνη κομμένη στα μέτρα μας χαράζει τα μάρμαρα
βρίσκονται στο σωστό μέρος,την λάθος στιγμή,τι λάθος διάθεση...
ζόμπι περιπλανιούνται ολόγυρα
άσε το πλήθος να κοιτάζει
θα ζήσουμε
με πόνο,εμείς.
με αγάπη,εμείς.
εμείς
όχι εσείς
μαζί,ή και χώρια.και πάλι μαζί.και μετά χώρια.

αν ξυπνήσεις θα 'μαι 'δω.κάτω απ'τα πλαστικά αστέρια που συναντιούνται μυστικά με το φως.το ίδιο το φως,καμιά ιδέα.ακόμα κι αν δεν γεμίζω το κρεβάτι σου.

[μην ξεχνάς να παίρνεις τα χάπια σου-σε ομορφαίνουν]

21 Φεβρουαρίου 2011

κωμικοτραγική.

May I have this dance? 
Can I get in your pants?
May I squeeze on them shoes? 
Sing you maybe some blues?
I wanna wear your rain coat. 
Dance around the house. 
Your leopard skin and chain tote. 
Has got me so aroused. 
Baby you got the clothes. 
You got romance. 
You got the moves. 
So, while I got the chance...I wanna get in your pants? 
To just unzip the back. 
Baby, that's where it's at. 
Can I try on that hat? 
Give you my baseball bat. 
Oh baby it's uncanny. 
Bout them there Sunday panties. 
Hey, today ain't Sunday. 
Get 'em off o' your fanny. 
Oh, under your underpants. 
You got a wonderful ass. 
It's in the back o' my mind. 
But, meanwhile, back at the ranch. 
I wanna get in your pants. 
You know I'm in a band. 
And I can do handstands. 
I got this burning desire. 
To don that darling attire. 
How that elastic snaps. 
Against my kneecaps. 
I wanna wiggle into. 
Your powdered rubber skin...ooh. 
You got the clothes. 
You got romance. 
You got the boots. 
So, I just gotta ask. 
Can I get in your pants?

κυκλοφορεί άτιτλο.

μια έλλειψη μου χαμογελάει.

θα 'πρεπε να έχω γεμίσει πίνακες,συγγράμματα και μπανιέρες με όλα αυτά που συνέλεξα με κόπο,άλλα προτιμώ να τα φυλώ κάτω από το μαξιλάρι μου και μια μέρα να ανοίξω διάπλατα το παράθυρο και να τα σκορπίσω μαζί με την σκόνη μου και τις πληγές στο δέρμα μου.

...και μπορεί αυτό να φαντάζει σαν το τέλος -άδοξο, ακόμα και για ένα μικρό και α(ν)....ο μπλογκ,σαν και αυτό-

[μα τώρα που το ξανασκέφτομαι,μπορεί και όχι]






31 Ιανουαρίου 2011

La Maison De Mon Rêve

ήταν μια καλή Παρασκευή  που ήμουν στο πλευρό σου,μ'αγαπάει ο Ιησούς!Στην δυτική πλευρά του κρεβατιού και μου τραβούσες το πάπλωμα μετά την βροχή της Ταϊτής,όλα ήταν πολύχρωμα.Άλλα δεν είναι προς πώληση όλα,δυστυχώς και δεν βρίσκεις εύκολα αγοραστές στις μέρες μας.Το άλλο πρωί γίναμε δυο απαίσιοι άγγελοι,χλωμοί και ξάγρυπνοι.Ανικανοποίητοι με τα πάντα και γκρινιάρηδες.

[γκρινιάρηδες και ανικανοποίητοι με τα πάντα.
ξάγρυπνοι
χλωμοί
απαίσιοι άγγελοι,
δύο γίναμε το άλλο πρωί
όλα προς πώληση είναι
βρίσκεις
εύκολα
αγοραστές
[δεν?]
ήταν πολύχρωμα
όλα
[όμως]...
μετά την βροχή
της Ταϊτής
τραβούσες το πάπλωμα
στην δυτική μεριά
μ'αγαπά ο Ιησούς!
ήμουν στο πλευρό σου
και
ήταν μια
καλή
Παρασκευή.

[το 2ο όνομά μου θα πρέπει να 'ναι lyla]

21 Ιανουαρίου 2011

*this fuckin' feeling,ή αλλιώς τραβάτε με κι ας κλαίω.

...σκέτα χάλια δηλαδή.Και για ευνόητους λόγους ο μεσιέ δεν αναφέρει όλες αυτές τις ψυχικές και πνευματικές διαταραχές που μέλλουν να ακολουθήσουν,μετά.Γιατί το τώρα το ζεις με και σε όλο σου το είναι,αλλά το φχαριστιέσαι κιόλας.Καταστροφή.

[και τότε γιατί να μου λείπει τόσο αυτό το  γαμημένο συναίσθημα ?]

17 Ιανουαρίου 2011

ένα βάζο σάλια,παρακαλώ!

τα μαύρα παπούτσια ακολούθησαν βαριά τα βήματά της.
οι κόκκινες κηλίδες είχαν γίνει ένα με το ξύλινο πάτωμα.
ένα άχρωμο υγρό ξεχείλιζε διαπερνόντας την ατμόσφαιρα και εισχωρούσε τρυπώντας της το μυαλό.
θα μπορούσε να το αδειάσει υπό άλλες περιπτώσεις,ή να το κρύψει στο μανίκι του παλτού της παρηγορητικά.μα γιατί όμως?ούτως ή άλλως ήταν αργά,κανείς τριγύρω.για μια φορά μπορούσε να 'ναι στ'αλήθεια εκείνη.
και καθώς διέσχιζε τα στενά ενός δρόμου,που ακόμα και τ'όνομά του ήταν δύσκολο να προφέρει χωρίς εικόνες να πλημμυρίζουν το μυαλό της,έπεσε πάνω στην γαλαζοπράσινη πόρτα...

[αγαπώ τους τοίχους με "βαθυστόχαστα" μηνύματα]