κόλλησα το ποίημα του πάνω από το κρεβάτι μου
το τσαλάκωσα, το έστυψα,
το χαρτί παρ'όλες τις προσπάθειες μου δεν επανήλθε
στην αρχική του μορφή
σε ένα φανταστικό σύμπαν είμαι και ένα κομμάτι χαρτί
κάθε χάραγμα του μολυβιού διαχωρίζει το σώμα μου
σχίζει το δέρμα μου αργά
όπως τους χειμώνες το κρύο έγλυφε τα χέρια μου
και έτρεχε κόκκινο υγρό στο λευκό σου όνειρο

τις τελευταίες μέρες έχω κολλήσει εδώ
το σώμα μου σαπίζει αργά στο κρύο δωμάτιο
η χαμηλή θερμοκρασία λειτουργώντας αντιστρόφως ανάλογα
αποψύχει τις μνήμες μου ψάχνω στο δέρμα μου
ισχνά σημάδια που δεν αποθήκευσα
που χάνονται και επανέρχονται βίαια όταν
φοράω το λαμπερό μου χαμόγελο
και τότε ο βήχας μου ακούγεται
πιο άχαρος από ποτέ
μακριά από το σκοτάδι σου