σε ειρηνικούς ωκεανούς πέταξε ένα-ένα όλα τ'αστέρια του/ ξύπνησε την μέρα που ξέχασε πως γεννήθηκε βλάκας και έτσι σιωπηλά έπαψε να εξελίσσεται./ στέρεψαν οι απαντήσεις και όσες έπρεπε να ακουστούν τις κατάπιε/ κοιμάται,ξυπνάει,σβήνει το φως,κοιμάται,ξυπνάει,το ανάβει/ ανακυκλώνεται,αναμειγνύεται με τους καπνούς που βγαίνουν από κάθε αιχμηρή εγκοπή του./ άδειο κενό.
κάπου στον κόσμο βυθίστηκε μια πόλη,κάπου στον εαυτό μας ξεχειλίζει μια καταιγίδα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου