23 Φεβρουαρίου 2014

αστροναύτες πνιγμένοι σε μια κουταλιά τσάι

ήσουν μικρός και διάβαζες συνέχεια για γαλαξίες, δορυφόρους, λευκούς και μαύρους νάνους
και μια μέρα αποφάσισες πως όταν μεγαλώσεις θα γίνεις διάστημα
κάθε κομμάτι της αστρικής σκόνης από την οποία αποτελείσαι θα ενωθεί παντοτινά με το σύμπαν
το ταξίδι μας στο χωροχρόνο μόλις ξεκίνησε
μάζεψε τα πράγματά σου και δέσε σφιχτά τα κορδόνια σου
κράτα με θα περάσουν κομήτες και μετεωρίτες θα κινδυνεύσουμε να μας χωρίσουν
θα ζήσουμε στο απόλυτο κενό χωρίς οξυγόνο παίρνε βαθιές ανάσες
έτη φωτός θα περάσουν χιλιάδες έτη φωτός και μεις θα κινούμαστε αέναα και όλα αυτά κάθε 
μέρα και νύχτα χειμώνα ή καλοκαίρι δε θα έχει πια σημασία
θα δούμε άστρα να σβήνουν μην δένεσαι συναισθηματικά μαζί τους
πλανήτες με ευνοϊκές για την διαβίωση συνθήκες μην επαναπαυτείς σε αυτούς
εκρήξεις σούπερνοβα μην μαγευτείς από την λάμψη τους θα σε διαλύσουν
και θα κινούμαστε μέχρι να γίνουμε ένα μέχρι την ολοκληρωτική τελείωση
μέχρι η αιωνιότητά μας να μην είναι τίποτα παρά ο προορισμός του ατέλειωτου ταξιδιού μας
μέχρι την πραγματική ένωση μέχρι την μέρα της μνήμης,
το κομμάτι που μας ανήκει σε αυτόν τον απειροελάχιστο κόσμο.


18 Φεβρουαρίου 2014



μετά το σαββατοκύριακο
ξαναρρωσταίνουμε μέχρι το επόμενο
του επομένου το επόμενο 
ώ επόμενο
είναι

προσπάθεια ν+3 μέχρι να ψήσει το καλύτερο.