21 Δεκεμβρίου 2014

κ ή γ
ή
κγκγκγκγκγκγκγκγκγκγκγκκκγγγκγκκκγγκγκγ

ωραίο περιεχόμενο

15 Νοεμβρίου 2014

έκλειψη μερική

να
ξυπνήσω νωρίς
πιω δυο λίτρα νερό 
διαβάσω να τελειώνω να φύγω από την κωλοσχολή να πάω να ράνω
και είσαι και συ που σε ρούφηξε το σύστημα το ιμπεριαλιστικό το φασιστικό το (τελεία)
που δεν περνάει ο χρόνος σε ένα γεμάτο άδειο δωμάτιο
στο πάνω κρεβάτι μιας κουκέτας 
κάτω από την βρώμικη μάλλινη κουβέρτα που σου δώσανε
και τα πρωινά να ξέρεις, πίνω δυο ποτήρια καφέ, το ένα για σένα

αυτά είναι που με γεμίζουν τώρα
τίποτα άλλο μη με ρωτήσεις

το ξέρω πως δε θα με πάρεις τηλέφωνο
όχι πριν το επισκεπτήριο 
συγγενείς και φίλοι ήρθαν για σένα
ποιόν εσένα δεν ξέρεις ούτε συ

και το μπαλκόνι ακόμα περιμένει τις πατούσες μας να λιαστούν στο φως ενός καλοκαιρινού σαββατόβραδου


28 Αυγούστου 2014

υποβρύχιο

δεν εξαφανίστηκα
πήρα ένα καλαμάκι
βαθιές ανάσες
οξυγόνο γεμίζει αργά τους πνεύμονες μου
       
             και γυρίζω στο βυθό της θάλασσας
             στο μικρόκοσμο που επιλέγω.

23 Φεβρουαρίου 2014

αστροναύτες πνιγμένοι σε μια κουταλιά τσάι

ήσουν μικρός και διάβαζες συνέχεια για γαλαξίες, δορυφόρους, λευκούς και μαύρους νάνους
και μια μέρα αποφάσισες πως όταν μεγαλώσεις θα γίνεις διάστημα
κάθε κομμάτι της αστρικής σκόνης από την οποία αποτελείσαι θα ενωθεί παντοτινά με το σύμπαν
το ταξίδι μας στο χωροχρόνο μόλις ξεκίνησε
μάζεψε τα πράγματά σου και δέσε σφιχτά τα κορδόνια σου
κράτα με θα περάσουν κομήτες και μετεωρίτες θα κινδυνεύσουμε να μας χωρίσουν
θα ζήσουμε στο απόλυτο κενό χωρίς οξυγόνο παίρνε βαθιές ανάσες
έτη φωτός θα περάσουν χιλιάδες έτη φωτός και μεις θα κινούμαστε αέναα και όλα αυτά κάθε 
μέρα και νύχτα χειμώνα ή καλοκαίρι δε θα έχει πια σημασία
θα δούμε άστρα να σβήνουν μην δένεσαι συναισθηματικά μαζί τους
πλανήτες με ευνοϊκές για την διαβίωση συνθήκες μην επαναπαυτείς σε αυτούς
εκρήξεις σούπερνοβα μην μαγευτείς από την λάμψη τους θα σε διαλύσουν
και θα κινούμαστε μέχρι να γίνουμε ένα μέχρι την ολοκληρωτική τελείωση
μέχρι η αιωνιότητά μας να μην είναι τίποτα παρά ο προορισμός του ατέλειωτου ταξιδιού μας
μέχρι την πραγματική ένωση μέχρι την μέρα της μνήμης,
το κομμάτι που μας ανήκει σε αυτόν τον απειροελάχιστο κόσμο.


18 Φεβρουαρίου 2014



μετά το σαββατοκύριακο
ξαναρρωσταίνουμε μέχρι το επόμενο
του επομένου το επόμενο 
ώ επόμενο
είναι

προσπάθεια ν+3 μέχρι να ψήσει το καλύτερο.


30 Ιανουαρίου 2014

κόλλησα το ποίημα του πάνω από το κρεβάτι μου
το τσαλάκωσα, το έστυψα,
το χαρτί παρ'όλες τις προσπάθειες μου δεν επανήλθε
στην αρχική του μορφή
σε ένα φανταστικό σύμπαν είμαι και ένα κομμάτι χαρτί
κάθε χάραγμα του μολυβιού διαχωρίζει το σώμα μου
σχίζει το δέρμα μου αργά
όπως τους χειμώνες το κρύο έγλυφε τα χέρια μου
και έτρεχε κόκκινο υγρό στο λευκό σου όνειρο

τις τελευταίες μέρες έχω κολλήσει εδώ
το σώμα μου σαπίζει αργά στο κρύο δωμάτιο
η χαμηλή θερμοκρασία λειτουργώντας αντιστρόφως ανάλογα
αποψύχει τις μνήμες μου ψάχνω στο δέρμα μου
ισχνά σημάδια που δεν αποθήκευσα
που χάνονται και επανέρχονται βίαια όταν
φοράω το λαμπερό μου χαμόγελο
και τότε ο βήχας μου ακούγεται
πιο άχαρος από ποτέ
μακριά από το σκοτάδι σου





7 Ιανουαρίου 2014

Και ποιος νομίζει κυρά μου πως είμαι για να με βάλεις στη γυάλα; Γιατί;
Για να μην ξεχάσεις την όψη μου; Για να σου τραγουδάω κάθε απόγευμα αυτοσχέδιες μελωδίες και να τις ηχογραφείς στο παλιό σου μαγνητόφωνο; Δεν μπαίνουν στην γυάλα τα νυχτόβια πλάσματα. Κυλιούνται στο δρόμο ξημερώματα και κοιμούνται με τον πρωινό σας καφέ. Και όταν απλώσεις τα χέρια σου να τα αγγίξεις κρύβονται όπως οι ευκαιρίες που κυλιούνται στις γραμμές του τραίνου. Ξέρεις που είναι ο σταθμός. Παράτα τώρα τις γυάλες. 

3 Ιανουαρίου 2014

όταν ανατινάξουμε τους εγωισμούς και σβήσουμε τα συμφέροντα και τις οπτικές μας γωνίες
όταν αφήσουμε μέσα μας πράγματα ανοικεία να ευδοκιμήσουν
όταν το μυαλό μας παίξει κρυφτό με την ιδιοτέλεια μας
όταν όλα τα υλικά μας τελειώσουν και μείνουμε γυμνοί μπροστά στο πλήθος
τότε θα είμαστε εμείς και μόνο, πραγματικοί εμείς
η αρχή και το τέλος του νοήματος

(τσιπουράκι!)