30 Δεκεμβρίου 2012

Βάζεις ένα σιντί να παίζει και ψάχνεις αναπτήρα.Αρχίζεις να σκέφτεσαι.Σκέφτεσαι κάτι καλό,κάτι πολύ καλό.Βρίσκεις μισοτελειωμένο κουτάκι σπίρτα.Συνεχίζεις να σκέφτεσαι.Ξοδεύεις 3 σπίρτα μέχρι να ανάψει επιτέλους ένα τσιγάρο.Τρία προς ένα.Περιμένεις.Βλέπεις σε μια γωνιά πεταμένα τα αθλητικά σου παπούτσια.Αυτά που φορούσες στο γυμνάσιο.Θέλεις να τα φορέσεις ξανά.Να τρέξεις.Να πετάξεις.Να φύγεις μαζί τους.Δε μπορείς.Είναι φθαρμένα.Είναι τόσο φθαρμένα  που μια διαδρομή Άνω Πόλη-Πανεπιστήμιο θα τα κατέστρεφε για πάντα.Αλλά τα κρατάς.Γιατί σου θυμίζουν πράματα.Σκέφτεσαι πιθανώς ότι έτσι φέρεσαι και σε ανθρώπους.Στέκεσαι λίγο ακόμα.Μια τζούρα.Τελειώνει το κομμάτι και αρχίζει ένα άλλο.Σκέφτεσαι...

Ποιος είναι ο Pablo Honey και γιατί κόλλησα την ασθένειά του?

27 Δεκεμβρίου 2012

τι σκεφτόμουνα,αλήθεια;
γιατί;
γιατί ακούω πάλι αυτό το τραγούδι,το γαμωτράγουδο;
η ψυχική διαταραχή μου δεν ήταν αρκετή για τα γούστα σας
ή μάλλον ήταν κάτι παραπάνω από ότι γούσταρες
χθες έκανα απολογισμό της χρονιάς που πέρασε
ιανουάριος,φεβρουάριος,μάρτιος,απρίλιος
ο μάιος μας πονάει πάντα περισσότερο
τώρα πέφτω συνέχεια πάνω του

αυτά λοιπόν
αρκετή μνήμη ξανά
μια μέρα θα ξεριζώσω τις ανακτημένες πληροφορίες της συνείδησης
εντελώς
κάθε παρανοϊκό κομμάτι της ύπαρξής μας
και κάθε ευχή πρόκλησης
ερεθίσματος  εκ της εμφάνισής μου
στον χώρο
μέχρι τότε
α ν τ ί ο

9 Δεκεμβρίου 2012

-νιώθω πολύ άσχημα τις τελευταίες μέρες...
-πέσε κάτω και ζήτα αλλαγή.