7 Ιανουαρίου 2014

Και ποιος νομίζει κυρά μου πως είμαι για να με βάλεις στη γυάλα; Γιατί;
Για να μην ξεχάσεις την όψη μου; Για να σου τραγουδάω κάθε απόγευμα αυτοσχέδιες μελωδίες και να τις ηχογραφείς στο παλιό σου μαγνητόφωνο; Δεν μπαίνουν στην γυάλα τα νυχτόβια πλάσματα. Κυλιούνται στο δρόμο ξημερώματα και κοιμούνται με τον πρωινό σας καφέ. Και όταν απλώσεις τα χέρια σου να τα αγγίξεις κρύβονται όπως οι ευκαιρίες που κυλιούνται στις γραμμές του τραίνου. Ξέρεις που είναι ο σταθμός. Παράτα τώρα τις γυάλες. 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου